Beste Mirbessa en anderen,

Ik schrijf om een verdrietig bericht mede te delen.
Op 20 mei 2020 is  Mojo, Portugese naam Acacia, overleden.
Zij is nooit ziek geweest, was krachtig, stabiel en uiterst zachtaardig.
Rond 10 april was zij loops geworden en had zoals gewoonlijk in die staat minder eetlust.
Om die reden kreeg zij veel lekkers aangeboden, maar hebben we daarbij ook altijd een waakzaam oog gehouden, ik had wel al langer een ongefundeerd voorgevoel.

Echter een week nadat de loopsheid voorbij was had zij nog steeds geen zin om te eten, ook geen lekkernijen. Bij de laatste wandeling liep zij stapvoets, was niet geïnteresseerd in ander honden, zeer ongewoon voor haar, ging liggen zodra ik stilstond en sprong mis de auto in, al voor de 2e keer, dat gebeurde anders nooit.
Ook in de auto ging zij direct plat liggen terwijl zij altijd tegen het achterportier aan leunde met haar hoofd tegen het raam en naar buiten keek.
Allemaal kleine signalen die mij erg bezorgd maakten.
Nog diezelfde dag hebben we een afspraak gemaakt met de dierenarts, 2 dagen voor Hemelvaartsdag, we konden de volgende dag om 18.00 uur terecht.
Later werden we teruggebeld of we op een andere vestiging om 8.45 uur konden komen omdat zij wel eens een baarmoederontsteking kon hebben en er dan actie ondernomen zou moeten worden. Van het een kwam het ander, echo, vrij bloed in de buikholte, mogelijk goedaardige, tumoreuze bloedende milt, ook mogelijk kwaadaardig en met uitzaaiingen naar de lever, longen… kansen 50/50%.Wat een schrik! Voorgevoel klopte!
Na overleg met de andere baasjes van Mojo, hebben we besloten tot opereren, onder narcose een foto van de longen, als daar kanker zou zitten had opereren geen zin, als de lever aangedaan zou zijn zou Mojo geen kans maken en zouden we haar niet meer wakker laten worden… Pffffffffff…..
Ik moest haar achterlaten nadat zij aan het infuus is gegaan, ze zou rond 14.00 uur geopereerd worden, wij zouden na de foto van de longen gebeld worden en eventueel tijdens de operatie…
We werden gebeld, de foto was goed, longen schoon, wat een opluchting….We werden weer gebeld, Mojo bloedde niet uit de milt maar uit de lever en deze bevatte veel uitzaaiingen, er stond 3/4 liter bloed in haar buik….Oh my, oh my….. We gingen haar dus niet meer wakker laten worden…. hoe anders hadden we gehoopt…We konden haar om 16.00 uur ophalen… we hebben haar meteen in de tuin bij haar voormalige grote leermeester Camoes begraven nadat Time, die ook bij ons is gekomen via Mirbessa (toen Apolo genaamd), aan haar gesnuffeld had….
Wat een pijn en wat een gapend gat laat zij achter….Ik/ wij weten dat ze een prachtig leven achter de rug heeft en dat aan alles een eind komt, maar dit was wel erg snel (gelukkig voor haar) en hopelijk zonder al te veel pijn, we hebben geen pijn aan haar geobserveerd ze heeft op de dag van haar overlijden nog samen met Time een poes uit de tuin gejaagd, wij hebben van haar genoten en zij van het leven, maar het was wel veel te kort en een heftig moeilijk te verteren eind.
Met Time gaat het goed, hij lijkt Mojo niet zo erg te missen in de 1e week.
Bij Time zijn we er na een poos achter gekomen dat hij een bijzonder vorm van epilepsie heeft. Nadat hij 2 jaar geleden bijna niet meer verder kon heeft een dierenarts het middel Pexion voorgesteld om te proberen na allerlei zijwegen en daarop is hij geheel hersteld.
Hij is al 2 jaar helemaal zijn vrolijke zelf en hopen dat hij nog veel reservetijd heeft.
Als het gat in ons hart weer dicht gegroeid is wil ik graag weer bij Mirbessa kijken naar een hond die een nieuw plekje in ons hart kan innemen.
Voor nu een verdrietige groet van Time, Wills, Frans, Reiner en Asteria, dank en succes met het goede werk van Mirbessa, wij gaan kijken hoe we daaraan kunnen bijdragen….